An Ode to My Mother / মৰমৰ মা

This is "Poetry on Canvas Experiment". The water color painting, Ma aru Moi (Mom and me) is by Tirtha Bharadwaj (www.pencilandcanvas.blogspot.in) and the poem is written by me. 

A humid, horrid day in July arrived only once in your bright life.

On that day, marching sound of the students burnt our home street.

And, crowd of dark clouds cried from a revolt-spit sky.

Under the shadow of your soul, I salvaged my freedom struggle. 

I heard you cry, I heard you in pain, but, you held on.

Ah! What a confused world dawned for me.

Albeit, thank you, ma for your gift, life!

You are beautiful and you got married at eighteen.

You've always been ahead of your age enlightening our family.

Your wisdom is brighter and firmer than the bourgeoisie "morality".

As I was growing, you were, often, worried of my dissents.

You told me that I got this from a society in flames.

But, your compassion and relentless love make me who I am.

Thank you, ma for enduring me!

Many years have passed by; I haven’t seen you, ma!

I miss your exaggerated concerns as if I am still a child,

and your working hard from dawn to dusk to crown a smile;

Your stories of neighbors and others, filled with gossips.

I miss your mellifluous voice that, often, tunes me to a rainbow. 

Do the hues still curve over the promised land of Palestine? 
And, over the sighs of a million Somalia?

Now, I am afraid if I have become a machine running after; 

I wish I knew. 
Thank you, ma for bringing me up!

..........................................................................

মৰমৰ মা

নলবাৰীৰ জনপঠত অসম আন্দোলনৰ ধ্বনি,

“জয় আই অসম,

জয় আই অসম ৷”

ক’লা ডাৱৰৰ চিঞঁৰ আৰু

সদ্য পুতৃহীনা মাতৃৰ কান্দোনত একাকাৰ বতাহ ।

মোৰ স্বাধীনতাৰ যুদ্ব চলিছিল তোমাৰ গৰ্ভত ।

তোমাৰ ষ্পন্দনত আছিল আগ্নেয়গিৰিৰ লাভা ।

অৱশেষত গ্ৰীষ্মৰ এনিশা মই স্বাধীনতা ঘোঁষণা কৰিছিলো ।

মা, তুমি মোৰ জীৱনৰ বিদ্ৰোহী কবি ।

যৌৱন ঘাট নৌপাওতেই তোমাৰ বিয়া হল ।

তথাপি তোমাৰ জ্ঞানেই মোক দিশ প্ৰদৰ্শন কৰিলে-

বুৰ্জোৱা আধিপত্য আৰু সামন্তবাদী তেজপীয়াবোৰৰ বিৰুদ্ধে ৷

শৈশৱৰে পৰা মই আছিলো সংগ্ৰামী ফিৰিঙতি ৷

তুমি কৈছিলা,“তই আজিৰ সমাজৰ প্ৰতিধ্বনি,

এই আশীৰ্বাদ সাৱধানে ব্যৱহাৰ কৰিবি ।”

তুমিয়ে মোক মানুহ কৰিলা, মা ৷

ক’ত বেলি লহিয়ালে. ক’ত মাঘ বিহুৰ মেজি জ্বলিল,

কিন্তু মই অ’ত বছৰে তোমক দেখা নাই, মা ৷

তোমাৰ হাঁহি এচিকতা লাগি থকা

পাৰৰ মাংস আৰু জহা চাউলৰ ভাত খাবলৈ মন যায়,

আৰু মন যায় শইকীয়ানীহঁতৰ বদনাম শুনিব ৷

তুমিতো জানাই- মই কেৱল দৌৰিয়ে আছো ৷

আৰু পাহৰি গৈছো-

পেলেইষ্টাইনত ৰামধেনুৰ অৱসান;

ছোমালিয়াত দুৰ্ভীক্ষ শিশুৰ কৰাল লগা চকুলো ৷

মা, তোমাৰ পৰাই জীৱন শুনিম বাৰু ৷

Happy Birthday To You/ শুভ জন্মদিন

Today is your birthday, a festival of your glory and guilt.

A few years ago tonight, we walked down the Milky Way.
Then, we sat on a bench in a low lit Manhattan park.
A candle on the chocolate cake was gleaming helplessly.
Summer wind dissolved the flame before you could; Ah!
You wanted to rest your head on my laps, and,
I was under a spell of those light green eyes.
I moved close to your heart, pink was the color of your; Ah!
My fingers ran through your hair and you talked softly,
"what if we won't be together, love of my life?"
That night was your birthday.
Two months later, you left love for a journey unknown.

Today is your birthday, a festival of your glory and guilt.

There is still a part of you, waiting for my wishes,
for the life you shared with me was brief but bright.
Yet, the wound you inflicted is still glimmering beneath.
And, my pride is too big to wish you happiness.
You are, most likely, married with "love of your life", every love!
Your little boy or girl is pouring hope to your burdened past.
Do you remember your promise of a beautiful angel? Don't you?
When you gaze at the blue beaches or the white mountains,
do you miss our kisses and our touch, seldom restrained?
We will never be together and I will never sing for you,
"happy birthday to you."
.....................................................................

শুভ জন্মদিন

আজি জন্মদিন, তোমাৰ পাপ-পূণ্যৰ শোভাযাত্ৰা ।
দুবছৰ হ’ল, তোমাৰ প্ৰেমত পৰা ৷
ফৰিংফুটা জোনাকৰ তলত আমি আছিলো উত্তাল ঢৌ ৷
মনত আছেনে তোমাৰ,
কেকত গুজিথোৱা ম’মডালৰ অস্তিত্বৰ যুদ্ধ?
মাজনিশা তাৰ মৃত্যু, গ্ৰীষ্মৰ নিষ্ঠুৰ বতাহত ৷
তুমি মোৰ উস্মতাত বিলিন হৈ যাব বিচাৰিছিলা,
আৰু কৈছিলা, “অসীমত হেৰাই যাওঁ ব’লা ৷”
মই মদিৰা পান কৰিছিলো;
আঃ৷ কিযে উন্মাদ চকু তোমাৰ ৷
আঙুঁলিবোৰে তৰা গুঠিছিল সুগন্ধি চুলিত ৷
দুমাহ পিছত, হেৰাই গৈছিলা তুমি
অসীমত,
অকলে ৷

আজি জন্মদিন, তোমাৰ পাপ-পূণ্যৰ শোভাযাত্ৰা ৷
তুমি ব্যাকুল হৈ আছা ছাগে,
ভাবিছা, মৰম বাকি দিম মই তোমাৰ হৃদয়ত,
কবিতা লিখিম, 
নহলে তুমি কিনি দিয়া চোলাতো পিন্ধিম ৷
কিন্তু, তুমি আজি প্ৰেমৰ এলান্ধু মাত্ৰ
আৰু ক্ষত-বিক্ষত নিশাবোৰৰ ভগ্নাৱশেষ ৷
হয়তো নতুনকৈ প্ৰেমত পৰিছা তুমি-
এবাৰ নহয় বাৰে-বাৰে পৰিছা ৷
মাতৃত্বই বোধহয় তোমাক মহিসয়ী কৰিছে ৷
আৰু লাহে লাহে পাহৰি গৈছা,
আমাৰ ভালপোৱাৰ চিৎকাৰবোৰ ৷

মেঘাছন্ন পাহাৰ আৰু নীলা সাগৰৰ সংগমত
মই এতিয়াও কেৱল তোমাকেই সোঁৱৰো ৷
কিন্তু কেতিয়াও উলাহত চিঞঁৰি নুঠো,
“শুভ জন্মদিন৷”