A photography-poetry project called "Finally, It Is Raining" is completed in a day after a burst of frenzy photography and writing. This project won the first place pair and best original poem in a poetry-photography contest in celebration of Utah's Water Week May 5-11, 2013. The amazing photography is by Vijay Varma Indukuri, a young photographer from Kansas State University.
Ah! What a benevolent mélange of a spring morning!
Ah! What a benevolent mélange of a spring morning!
when craving earth meets water, its eternal darling.
Rousing
sounds bring life to our earth endearing.
Rain pearls dazzle on the crimson horizon yearning.
Now,
the sun adorns a veil of dark clouds drifting over a river.
It’s
been months since the fertile sky brought so much water!
The
river below has grown in a flash of lush;
as
the river flows, sights, smells and sounds gush.
A few
glittering away is the home of my sweetheart.
She
must have been joy-struck by the renewed mother earth.
The
bridge over boundless water will take me to her;
and,
we will listen to the symphony of nature’s laughter.
Rain
will wash away our weary months that were less keen,
just
by watching those trees transformed into dark green.
Then,
we will run hastily to the big rock by the riverside.
It
may be under water by now; but anyway, we will ride.
We
will swim from the crimson side defying revitalized river.
As
we go under, some fish and turtle will dreamily loiter!
(Photography by Vijay Varma Indukuri)
http://thesponge.eng.utah.edu/issues
.................................................................
The Assamese version of the above poem is my first Assamese poem in ten years.
উন্মুক্ত বৰষা
কিযে মায়া এই বসন্তৰ পুৱাবেলা!
http://thesponge.eng.utah.edu/issues
.................................................................
The Assamese version of the above poem is my first Assamese poem in ten years.
উন্মুক্ত বৰষা
কিযে মায়া এই বসন্তৰ পুৱাবেলা!
তৃষাতুৰ ধৰণী নীৰতৃপ্ত আজি।
জাক জাক শব্দত জীৱন্ত জননী আপোন।
ছোৱাচোন, হেঙুলীয়া দিগবলয়ত কিদৰে বৰষা জিলিকিছে।
বেলি, এতিয়া, নদীৰ ওপৰত ওপঙি থকা ক'লা ডাৱৰত লুকাইছে।
শুনিছো, উৰ্বৰ আকাশত আৰ্তনাদৰ বন্যা!
তলৰ নদীখনো কোবাল গতিত বাঢ়িব ধৰিছে;
কিযে দৃশ্য, গোন্ধ আৰু শব্দৰ শোভাযাত্ৰা।
কিছু চিকমিকনিৰ সিপাৰে, মোৰ প্ৰেয়সীৰ ঘৰ।
এই অবাৰ্চীন আকাশ-বতাহে তাইক ৰাঙলী কৰি তুলিছে চাগে।
অন্তহিন জলৰাশিৰ ওপৰৰ সাঁকোইদি মই তাইৰ ওছৰলৈ যাম,
আমি নিসৰ্গৰ হাঁহিৰ সমলয় শুনিম।
যোৱা কেইমাহৰ বিচ্ছেদৰ বেদনা বৰষাত বিধৌত হব,
সদ্য-সেউজীয়া পল্লৱীত আপোনপাহৰা হম আমি;
নৈৰ কাষৰ প্রস্তৰ খন্ডলৈ দৌৰি যাম।
এতিয়া কিজানি সি পানীৰ প্রস্ত মাত্ৰ৷
তথাপি,আমি তাক চুই চাম।
পানীৰ ধল নেওছি,
আমি হেঙুলীয়া দিগবলয়লৈ সাঁতুৰিম।
গভীৰত হয়তো, আমাৰ সপোনৰ সমদল বান্ধিব!
